< Reconstruction:Proto-Germanic
Reconstruction:Proto-Germanic/skautô
Proto-Germanic
Etymology
From *skautaz (“corner; wedge”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈskɑu̯.tɔːː/
Inflection
| masculine an-stemDeclension of *skautô (masculine an-stem) | |||
|---|---|---|---|
| singular | plural | ||
| nominative | *skautô | *skautaniz | |
| vocative | *skautô | *skautaniz | |
| accusative | *skautanų | *skautanunz | |
| genitive | *skautiniz | *skautanǫ̂ | |
| dative | *skautini | *skautammaz | |
| instrumental | *skautinē | *skautammiz | |
Descendants
References
- Orel, Vladimir (2003) “*skautōn”, in A Handbook of Germanic Etymology, Leiden: Brill, →ISBN, page 337
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.