inmissus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of inmittō.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | inmissus | inmissa | inmissum | inmissī | inmissae | inmissa | |
| Genitive | inmissī | inmissae | inmissī | inmissōrum | inmissārum | inmissōrum | |
| Dative | inmissō | inmissae | inmissō | inmissīs | inmissīs | inmissīs | |
| Accusative | inmissum | inmissam | inmissum | inmissōs | inmissās | inmissa | |
| Ablative | inmissō | inmissā | inmissō | inmissīs | inmissīs | inmissīs | |
| Vocative | inmisse | inmissa | inmissum | inmissī | inmissae | inmissa | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.