ludificatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of lūdificō.
Participle
lūdificātus (feminine lūdificāta, neuter lūdificātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | lūdificātus | lūdificāta | lūdificātum | lūdificātī | lūdificātae | lūdificāta | |
| Genitive | lūdificātī | lūdificātae | lūdificātī | lūdificātōrum | lūdificātārum | lūdificātōrum | |
| Dative | lūdificātō | lūdificātō | lūdificātīs | ||||
| Accusative | lūdificātum | lūdificātam | lūdificātum | lūdificātōs | lūdificātās | lūdificāta | |
| Ablative | lūdificātō | lūdificātā | lūdificātō | lūdificātīs | |||
| Vocative | lūdificāte | lūdificāta | lūdificātum | lūdificātī | lūdificātae | lūdificāta | |
Declension
Second-declension noun.
References
- “ludificatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ludificatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.